بررسی تأثیر وضعیت مادر با یک جنین در وضعیت اکسی‌پوت خلفی در طول لیبر بر شدت درد و رضایت مادر

مقدمه: وضعیت­های اکسی‌پوت خلفی، شایع‌ترین نوع وضعیت‌های نامناسب اکسی‌پوت هستند. افزایش شدت درد مادر و همچنین افزایش نیاز به استفاده از بی‌حسی اپیدورال، یکی از عوارض این وضعیت می­باشد. وضعیت قرارگیری مادر در طول لیبر می­تواند شدت درد وی را تحت تأثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر وضعیت مادر در مرحله فعال زایمان بر شدت درد و رضایت مادر انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1396 بر روی 180 زن نخست باردار با بارداری تک‌قلو و ترم و دارای جنین با وضعیت اکسی‌پوت خلفی که جهت انجام زایمان به زایشگاه شهرستان رامهرمز مراجعه نمودند، انجام شد. افراد به‌طور تصادفی در یکی از سه گروه وضعیت نیمه دمر (45 نفر)، وضعیت سجده (45 نفر) و وضعیت خوابیده به پشت (90 نفر) قرار گرفتند. نیم ساعت بعد از تصادفی‌سازی تا زمان زایمان، تمام شرکت‌کنندگان به‌طور متناوب (30-15 دقیقه در هر ساعت) در وضعیت­های تعریف شده قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده­ها در این مطالعه شامل معیار دیداری سنجش درد و فرم ثبت مشاهدات و معاینات بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 24) و آزمون‌های کای دو و آنووا انجام شد. میزان p‌ کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین شدت درد لیبر در گروه­های مورد مداخله در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کمتر بود (001/0>p). همچنین میزان رضایت مادر در گروه­های مداخله در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود (0001/0>p). نتیجه‌گیری: وضعیت­های نیمه دمر و سجده مادر دارای جنین با وضعیت اکسی‌پوت خلفی در طول فاز فعال زایمان و مرحله دوم زایمان در کاهش درد لیبر و افزایش رضایت مادر سودمند است.